Bu Blogda Ara

4 Eylül 2012 Salı

3578. hastane maceram

 
Sende 3-4 kez hastanelik olmazsam yaşamımı sürdüremiyorum sanki. Prematüre falanda doğmamışım ama olmamışım ya yapamamışlar beni. Kesin bişeyler eksik kalmış. Hiç ama hiç tek bir yudum bile emmemişim ben. Bana kalırsa sunum yanlışmış, anneme göreyse onu kabul etmemişim neyse ne ama ama işte hiç emmemişim ben yani ''insanoğlu çiğ süt emmiş'' lafı benim için geçersiz.
 
Senelik hastaneye yatma rutinlerimden biriydi dün gece. Geceye doğru ben bi fenalaş, soğuk soğuk terlemeler birden üşümeler, peşpeşe kusmalar derken panik halinde koşa koşa hastaneye. Zaten artık ezberledim. Damar yolu açılsın. Hemen 2 tüp kan alınsın. Serum bağlansın. Ha bu arada popodan sağlam bi iğne. Serumu şöyle muhteşem bir kokteyl haline getiren hemşireler. Birde herkese vermişler yarım litre serum benimki 1 lt. Doktorda anladı eksik olduğumu ki dayadı bana 1000 lik serumu. Neyse geçtik müşaade odasına. Sonuçları bekliyoruz.
 
Ohoo mekan evlere şenlik. Bi kere küçük şehirde yaşamanın en saçma yanı herkes birbirini tanır ki Ege insanı tanımıyosa da tanışır. Odadakilerin yarısı akraba olmayanlarda orda akraba olmuş zaten. Bi kadın var kalpten gelmiş, yanındada kızı gelmiş böyle 34-35 yaşlarda. Kızın tek derdi uyumak!!! Hangi hasta kalktıysa hoop yatağına geçiyor ve uyuyor umarsız!!! Annesi orda kalbiyle uğraşıyor başında da gele gele bu gelmiş.
Bi kız çocuğu var 14 yaşındaymış abisi bunu dövmüş hemde baya baya. Bu da aramış polisi bi güzel şikayet etmiş annesi de nerdeyse artık bulunmuş gelmiş kızını getirmiş hastaneye tedaviye.
 
Başka bi kadın var kocası mı artık başındaki adam kimse o dövmüş bunu. Kadın diyor kalk git seni istemiyorum vs vs.
 
Ya kendi acımla uğraşıyım bunları mı dinliyim bilemedim zaten hep tiksinirim hastane ortamından asla uyumam mümkün değil. Neyse başımda annem var bu kaptırdı kendini fahri hemşire hasta bakıcı falan sanıyor. Yan odada bi adam var bunun topuğuna sıkmışlar baya yemiş mermiyi. Sardılar sarmaladılar falan neyse adam uyumuş sonra. Bi süre sonra annem farkediyor ki adamın kanaması var adam uyurken ölcek nerdeyse. Annem koşup doktorlara haber veriyor bi panik adam kurtuluyor.
 
Benim sabır tükendi ama serum tükenmek bilmiyor dedim bekleyemicem ben artık sökün şunu gidicem. Çıkarttık serumu. Geldim eve uyudum bi güzel. Enfeksiyon kapmışım, muhtemelen havuzdan. En son kırmızı et yemiştim ben hep ondan zehirlendiğime inandım. Çok çok uzun bir süre asla kırmızı et görmek istemiyorum. Zaten çok sevmem artık terk ediyorum onu. Kilo alayım diye çabaladıkça da kurudum o ayrı mesele. Neyse geldi geçti. Allah uzun süreler hastanede kalmak zorunda olan şifa bulamayan insanlara yardım etsin en çokta doktorlara o ne iğrenç meslektir yaa. Hiç mi hiç bana göre değil. Şimdilik benden bu kadar.

1 yorum: